We schrijven dit berichtje
in de auto, met een broodje en een droie wors in ons hand en Paul de
Leeuw uit de luidsprekers. We zijn onderweg naar Hentiesbay, aan de
Atlantische oceaan, lekker naar de koelte. Wat wil je nog meer?
Misschien gewoon Holland?
Wat is Namibië toch een
extreem land. Extreem mooi, extreem bijzonder, extreem warm. Wij
komen nu uit Kaokaveld rijden, met als hoogtepunt Epupafalls aan de
grens met Angola. 'n prachtige waterval in een super droog gebied. De
locale mensen wassen zichzelf en hun kleding in de pools bij de
waterval. Verder stroomopwaarts liggen de krokodillen.
Op onze
campsite was iemand een paar weken geleden gegrepen door een
krokodil. Hij stond iets te dicht bij de waterkant omdat hij zijn
fluit keteltje stond te vullen. Hij heeft het overleeft hoor. Wij
hebben daar twee dagen gestaan. Ver genoeg van de water rand!
Gedurende de middag was de temperatuur niet meer om uit te houden.
Zelfs in het zwembad moet je je niet bewegen. Daarom zijn we de
volgende ochtend met een jongen die we eerder bij de waterval
tegenkwamen naar een himba dorpje geweest.
De himba's leven nog
altijd op de manier als eeuwen geleden. Simpele verplaatsbare hutjes
van klei en takken. Samen met hun veestapel, hoofdzakelijk geiten en
koeien. De vrouwen van dit volk wassen zich nooit, maar smeren
zichzelf in met boter vermengt met rode aarde. Om lekker te ruiken
hangen ze zichzelf of hun “geiten lapjes' boven het wierook.
Heerlijk! Een van de moderne veranderingen is wel dat de meisjes als
ze naar de hogere school gaan zich gewoon moeten wassen en een
uniform moeten dragen. Met onze gids hebben we een pak suiker, meel,
zout en bakolie gekocht om aan de chief te geven. Helaas was deze man
naar een Himba overlegje, samen met alle andere mannen. Het dorpje
was sowieso een beetje leeg. De rest van het dorpje was op pad met de
geiten en koeien. Er waren twee vrouwen en wat kleine kinderen en
even later kwamen er nog twee vrouwen aangelopen van een naburig
dorpje met wat spulletjes die ze wilden verkopen.
Het dichtstbijzijnde
stadje Opuwo, zo'n vier uur rijden vanaf Epupa, is werkelijk nog veel
bijzonderder. Het is een vreemde mix van culturen. De Herero, ze
kleden zichzelf nog steeds in de stijl van Koningin Victoria; de
Demba (uit Angola), ze kleden zich (bijna) niet aan. Ze bedekken
alleen hun onderlijf, de rest wordt versierd met kralen; de Himba's,
met hun rood gekleurde huid en rokjes gemaakt van geitenvel. De himba
jongens hebben vaak een lapjes om en een vreemdsoortig hoofddeksel op
in de vorm van een koeienhoorn. En natuurlijk de inmiddels meer
westers geklede mensen en enkele halfgare toeristen.
Gisteren stonden we bij de
Abu Huab, een nu droge rivier. De woestijn olifanten hebben we helaas
niet gezien. Het is al te droog in deze omgeving, dus zijn ze
weggetrokken. Ook deze olifanten hebben elke dag water nodig Het was
er warm en er waren heel veel vliegjes die graag in je oren en ogen
wilden. We hebben wel vier nieuwe vogeltjes gezien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten