Bye bye Malawi

Malawi is lekker warm, veel hutjes, heel veel (fietsende of lopende) mensen en natuurlijk het lake. Deze keer hebben we niet zolang in Malawi door gebracht. We zijn gestrand op een prachtige plek aan het meer “Makuzi Beach Lodge”, 'n soort tropisch paradijs met overal rond vliegende gekleurde vogels. Een bestemming uit een vakantie folder, maar als je je buiten het hek begeeft dan weet je het weer. Dit is Afrika. Wat zijn de mensen toch vreselijk arm. Positief is dat het diesel probleem nu, met de nieuwe president, echt opgelost schijnt te zijn. Geen uren/dagen lange wacht rijen meer voor de tankstations. Het lijkt zelfs wel dat je hier in de locale winkels al meer variatie hebt dan in Tanzania. Wat wel jammer is, dat veelal door de enorme grote hoeveelheid aan hulp, zo ontzettend wordt gebedeld. Kleine kinderen weten niet beter dan dat ze bijna hysterisch “give me ….” roepen als ze een blanke zien.

Hello Malawi

We hebben Tanzania achter ons gelaten. Tanzania, wat moet je er van zeggen? De hartverwarmende vriendelijke en spontane mensen en het landschap zullen ons altijd bij blijven. We hebben er mooie tijden gehad, zeker in Mambo. Als “reisland” zullen we het niet echt missen. Wennen aan de bende in stadjes kunnen we niet; dat er soms geen “normale” overnachtings mogelijkheden zijn of dat er bijna niets “normaals” te koop is onderweg. Vooral in de steden lijkt alles nog eens extra chaotisch. Maar, en dat moet gezegd, we bekijken het na twee jaar ook nog steeds met onze Nederlandse bril. Dat raak je toch niet kwijt. Daarom is zo’n plekje als Peponi aan de kust, vlak bij Pangani, gewoon even lekker. Aan het strand, zwembadje en een afdakje, dat als er regen valt je er niet echt (veel) last van hebt. En niet te vergeten de overheerlijk pizza die je bij de buurman kunt eten. We waren even toe aan een lekker rustig plekje na ons afscheid van Mambo en Peter de Carpenter (timmerman). Bij hem (vlakbij Lushoto) zijn we nog langs geweest voordat we naar de kust afreisden.